☦ “Ωφελεί μόνο η πνευματική συνομιλία. Απ όλες τις άλλες προτιμότερη είναι η ησυχία” Όσιος Θαλάσσιος ~ Από την Φιλοκαλία

☦ «Ακατάληπτόν εστι», Τα Μεγαλυνάρια της Υπαπαντής του Κυρίου

Ωδή θ’. Εν ή ψάλλονται τα επόμενα Μεγαλυνάρια. (Ήχος γ΄.)

Ακατάληπτον εστί, το τελούμενον εν σοί, και αγγέλοις και βροτοίς, Μητροπάρθενε αγνή. (Είναι αδύνατο να καταλάβουν και οι άγγελοι και οι άνθρωποι αυτό που συμβαίνει και τελείται μέσα Σου, Θεοτόκε, Μητροπάρθενε και αγνή.)

☦ Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης: «Όλη η δύναμή μας έγκειται στην καρδιά μας!»

Όταν η καρδιά είναι φως, όλος ο άνθρωπος νιώθει άνετα και ευχάριστα. Όταν η καρδιά είναι βαριά, νιώθει δυστυχισμένος.

Στην Εκκλησία, ο Θεός αγγίζει τις καρδιές μας, τις καθαρίζει με τη χάρη Του και τις υποτάσσει στον «χρηστόν» ζυγό Του.

Όταν η καρδιά λάμπει στο φως του Θεού, είναι έτοιμος ο άνθρωπος να κινηθεί και να εκδηλωθεί χαρωπά»…

☦ 'Όλοι θα βαστούν το σημάδι του...'' ~ Ἅγιος Ἐφραίμ ο Σύρος "περί ἐμφάνισης τοῦ ἀντιχρίστου"

"Διότι τοιοῦτον τρόπο χρησιμοποιεῖ ὁ τύραννος, ὥστε ὅλοι νά βαστάζουσιν τό σημάδι του, πρίν ἔρθει νά ἀπαιτήσει τά σύμπαντα..." ~ Ἅγιος Ἐφραίμ ο Σύρος "περί ἐμφάνισης τοῦ ἀντιχρίστου" (Ἀσκητικά)

Πρίν λοιπόν την εμφάνιση του αντιχρίστου, όλοι θα βαστούν στο χέρι τούς το σημάδι του (666) σε μια ψηφιακή κάρτα - ταυτότητα (και εμβολιασμού;). Όπως και είναι ειπωμένο πολλούς αιώνες πρίν: ''Τό χάραγμα ἀρχικά θά δοθεῖ μέ τήν μορφή πλακιδίου (κάρτας) καθημερινῆς χρήσης...'' ~ Ἅγιος Ἀρέθας ἐπίσκοπος Καισαρείας καί διάδοχος τοῦ Μ. Βασιλείου. (Ἐξήγησις τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως PG 106)

☦ “ό,τι λογής έργα σπείρει ο άνθρωπος, τέτοια και θα θερίσει”

Κάποτε ο άρχοντας του τόπου επισκέφθηκε τον αββά Παλλάδιο, γιατί ήθελε να τον δει.

Είχε ακούσει βέβαια τα σχετικά μ’ αυτόν. και είχε πάρει μαζί του και έναν στενογράφο, στον οποίο έδωσε την εξής εντολή: «Εγώ τώρα μπαίνω να δω τον αββά, εσύ λοιπόν όσα θα μου πει, να τα γράψεις με ακρίβεια».

☦ Τι σημαίνει ν’ αγιάσεις κρυφά σε έναν κόσμο …. που μονάχα φαίνεται και δεν είναι.

-Τι να σας πω … αγράμματος άνθρωπος, έλεγε ο παππούς.

-Κάτι για τη ζωή μας. Μια φράση μονάχα. Έτσι να την έχουμε φυλαχτό.

Σοβάρεψε. Πήρε ύφος επίσημο….

Ήρθε νωρίς στο μοναστήρι. Τελειώναμε τη Λειτουργία και καθήσαμε στο αρχονταρίκι. Παππούλης πολλώ χρονώ με ψυχή παιδιού.

☦ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

«“Σήμερον μετ' εμού έση εν τω παραδείσω” λέγει ο Κύριος στον ληστή. Φύλαγαν τον παράδεισο τα Χερουβείμ. Αλλά, ο Ιησούς είναι ο Δεσπότης των Χερουβείμ. Φλόγινη ρομφαία στριφογύριζε εκεί. Αλλά ο Ιησούς είναι εξουσιαστής της φλογός και της γεένης, της ζωής και του θανάτου. Κανείς βασιλεύς δεν θα έπαιρνε μαζί του ένα ληστή, για να τον συνοδεύσει, καθώς θα εισερχόταν στην Βασιλεία του. Αλλά ο Χριστός κάνει ακριβώς αυτό. Τα πόδια του ληστού δεν μολύνουν καθόλου το έδαφος της ουρανίου Βασιλείας, αλλά το τιμούν.

Διότι είναι τα πόδια της μετανοίας...»

(Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου)

apantaortodoxias

☦ «Αγάπη αληθινή έχει εκείνος που δεν ανέχεται να ακούει υπονοούμενα ούτε φανερές κατηγορίες κατά του πλησίον» Όσιος Θαλάσσιος ο Αφρικανός

☦ Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

“Έρχεται κάποια στιγμή, όπου η μεγαλειότητά μας, ο εαυτός μας, είναι ανάγκη να περάσει στην αίθουσα του θρόνου με τους αυλικούς του, το νου και την καρδιά, για ν' αποφασίσει επάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του.”

(Τάσος Αθανασιάδης,  “Η αίθουσα του θρόνου”)

☦ Η Παιδεία που αφήσαμε, η Παιδεία που νοσταλγούμε...

«Τετράδιο Αντιγραφής».... 

Μια σελίδα έφτανε, για μια σύντομη παιδική προσευχή. Με πρώτη αναφορά στο όνομα της Παναγίας. Να παράσχει βοήθεια (δηλαδή Χάρη Θεού), στο να πηγαίνει (Ενεστώς Διαρκείας) το παιδί, στο Σχολείο. Πριν από το αγαθό της υγείας, προτάσσεται ο φωτισμός του νου (νήψη, φωτισμός, διαύγεια)... Και η τελευταία ευκτική αγκαλιά για το σύνολο: Οι γονείς να είναι γεροί, μαζί με όλον τον κόσμο...

☦ Η πίστη είναι διπλή

«Όποιος επιθυμεί τη γνήσια και κατά Θεόν ησυχία πρέπει να φροντίζει, μαζί με την ορθόδοξη πίστη, να είναι γεμάτος και από τα καλά έργα. Η πίστη είναι διπλή. Ο ησυχαστής πρέπει να έχει πίστη, αλλά να είναι και ειρηνικός, απερίσπαστος, αμέριμνος —δηλαδή χωρίς φροντίδες—, σιωπηλός, ήσυχος, να ευχαριστεί τον Θεό για όλα, να αναγνωρίζει την αδυναμία του, να υπομένει γενναία τους πειρασμούς και να ελπίζει στον Θεό, περιμένοντας από Αυτόν το έλεος»

Άγιος Κάλλιστος και Άγιος Ιγνάτιος

(Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος E΄).

☦ Οι Τρεις Ιεράρχες στον 20ο αιώνα († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Συνήθως, όταν πρόκειται να ομιλήσωμεν διά τους Αγίους της Εκκλησίας, συμβαίνει να μεταφερώμεθα εις την εποχήν των. Και, παρασυρόμενοι από το κλίμα του παρελθόντος, να νομίζωμεν, ότι ανήκουν μόνον εις τον αιώνα των.

Παρ’ ότι και τώρα τους τιμώμεν, έχομεν την εντύπωσιν, ότι ο βίος των, τα έργα των, η διδαχή των, ισχύουν μόνον διά την εποχήν των. Εν τούτοις, οι άγιοι «εις τον αιώνα ζώσι». Διότι η ζωή των και η διδαχή των περιέχει την αιωνίαν αλήθειαν του Θεού. Και ως τοιαύτη παραμένει άφθαρτος από τον χρόνον και τας μεταβολάς του κόσμου. Αυτό έχει εφαρμογήν εις την πληρότητά του διά τους «Τρεις Ιεράρχας». Ό,τι τους έκαμε μεγάλους εις την εποχήν των, το ίδιον τους καθιστά μεγάλους ύστερα από δέκα πέντε αιώνας και μέχρι συντελείας του κόσμου. Καμμία εγκοσμία μεταλλαγή, δεν ημπορεί να ανατρέψη την θέσιν που κατέχουν οι «Τρεις Ιεράρχαι» εν τη Εκκλησία…