Μια διαφαινόμενη ενεργειακή συμφωνία που επηρεάζει την
Κύπρο και την Ελλάδα, ανατρέπει όλα τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή της
Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, ενώ οι επιπτώσεις θα είναι ηχηρές
σε όλο τον κόσμο… Το «defence-point.gr» είχε εντοπίσει τη δυνητική εξέλιξη σε
δημοσίευμα της ρωσικής εφημερίδας «The Moscow Times» στις 21 Αυγούστου, το
οποίο αναφερόταν στο ενδεχόμενο, χωρίς η εταιρία να επιβεβαιώνει ή να
διαψεύδει. Ωστόσο, καθότι οι καιροί είναι πονηροί στην περιοχή, είχε αποφύγει
απόπειρες εντυπωσιασμού και τη συνήθη στην Ελλάδα σπέκουλα, αναμένοντας
περισσότερα στοιχεία να έρθουν στην επιφάνεια. Και φαίνεται ότι ήρθαν…Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και σχετικές πληροφορίες, οι
Ισραηλινοί έχουν αποδεχθεί προσφορά της ρωσικής Gazprom να αποκτήσει το 30% του
ισραηλινού κοιτάσματος Λεβιάθαν των 17 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδών φυσικού
αερίου, με τους Ρώσους να καθίστανται προνομιακοί σύμμαχοι και εταίροι σε πεδία
που υπερβαίνουν δυνητικά κατά πολύ το απλό ενεργειακό.
Στόχος της εκχώρησης ποσοστού στο κοίτασμα είναι οι νέοι
εταίροι να επενδύσουν ώστε να καλυφθούν οι μεγάλες δαπάνες του εγχειρήματος. Υπάρχει
ενδεχόμενο βέβαια να προκύψει και δεύτερη εταιρία (η γαλλική Total;) που θα
πάρει ένα σημαντικό ποσοστό. Αναμένουμε…Η εξέλιξη έχει προφανή σημασία και για
τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, αφού η παρουσία των Ρώσων στην Κύπρο φαίνεται
ότι λαμβάνει και τις ισραηλινές «ευλογίες» με ότι μπορεί αυτό να σημαίνει για
τις ευρύτερες ισορροπίες και την αμερικανική παρουσία στην περιοχή.
Η εξέλιξη αυτή μόνο καλό νέο δεν μπορεί να αποτελέσει για
την Τουρκία, καθώς θα αναζωπυρώσει σύνδρομα… στρατηγικής περικύκλωσης, αφού
παρά κάποια προσέγγιση σε τακτικό επίπεδο με τη Ρωσία, ποτέ δεν σήμανε την
οριστική επίλυση του αποκαλούμενου ως «Ανατολικού Ζητήματος» και τα προβλήματα
ταλαιπωρούν σταθερά τις διμερείς σχέσεις, αφού τα γεωπολιτικά συμφέροντα των
δυο χωρών σταθερά αποκλίνουν.
Η εξέλιξη αυτή πιθανότατα εξηγεί το γιατί οι Ρώσοι
δείχνουν «μειωμένο ενδιαφέρον» για την επιβίωση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία
και την τύχη της ναυτικής βάσης στο Ταρτούς. Ή τη συνεργασία των δύο χωρών στην
κατασκευή UAV, ή την ακύρωση της παράδοσης των S-300 στο Ιράν… Το κυριότερο
όμως μέτωπο που θα επηρεαστεί είναι αυτό των αμερικανικών εκλογών, αφού οι
εξελίξεις των τελευταίων… ωρών με την επίθεση Νετανιάχου στον Ομπάμα και η
εμπλοκή της Gazprom στα «πόδια» της Noble, θα μπορούσαν να αποτελούν «βούτυρο
στο ψωμί» του Ρόμνεϊ στην προσπάθειά του να αντιστρέψει τις αρνητικές
δημοσκοπήσεις. Ενδεχομένως θα κατηγορήσει τον Ομπάμα ότι με την πολιτική του
χάνει τον σημαντικότερο σύμμαχο της χώρας του στην περιοχή που αναγκάζεται να
αναζητήσει σύμμαχο στη Ρωσία, λες και δεν υπάρχουν αμερικανικές εταιρίες να
συμμετάσχουν στην εξόρυξη. Εάν εκλεγεί ο Ρόμνεϊ, το Ισραήλ θα έχει καταστεί
αυτομάτως σε ρυθμιστή των σχέσεων Ουάσιγκτον και Μόσχας, εκτοξεύοντας τη
διπλωματική του σημασία!
Υπάρχει όμως θεωρητικά και μια εναλλακτική ερμηνεία, οπότε
θα είναι κρίσιμο, αφού πρώτα επιβεβαιωθεί η εξέλιξη, να περιμένουμε περαιτέρω
στοιχεία που θα δώσουν το στίγμα όσων θα ακολουθήσουν: Θα μπορούσε η εξέλιξη να
έχει λάβει αμερικανικό «πράσινο φως», αφού έτσι κι αλλιώς «κουμάντο» στη
περιοχή κάνει η αμερικανική Noble Energy που έχει το 39,66% του κοιτάσματος, η
οποία προφανώς θα εκχωρήσει από το ποσοστό της για να εισέλθει στην κοινοπραξία
κάποια εταιρία του μεγέθους της Gazprom ή/και της Total.
Η ισραηλινή Delek μέσω τα θυγατρικών της Delek Drilling
και Avner (ανακοίνωση στο χρηματιστήριο της τελευταίας έκανε λόγο για προσφορές
από «μεγάλους παίκτες» του τομέα παγκοσμίως…) ελέγχει το 45,34%, με τη Ratio
Oil Exploration να ελέγχει το 15%. Οπότε, θα πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο, ότι
η εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών στην αξιοποίηση των ελληνικών κοιτασμάτων
νοτίως της Κρήτης θα είναι μαζική. Θα μπορούσε κανείς να πει «έτσι κι αλλιώς θα
ήταν» και δεν θα μπορούσαμε να διαφωνήσουμε ιδιαιτέρως επ’ αυτού, έχοντας
εξηγήσει πολλές φορές στο παρελθόν τι διακυβεύεται… defence-point
