☦Ο Όσιος Παμβώ στάθηκε στόλισμα των ασκητών του ορούς της Νιτρίας και
ήταν σύγχρονος της Άγιας Μελάνης και του Αγίου Ισιδώρου.
Ο όσιος Παμβώ ήταν
μεγάλος σε όλα του. Στην ευσέβεια, στην ομιλία, στη σιωπή, στη συμβουλή, στην
επιείκεια, στην αυστηρότητα, στην πείρα, στη γνώση, στη σοφία, στην απλότητα
και γενικά παντού. Ανέδειξε θαυμάσιους μαθητές, όπως τον επίσκοπο Διόσκορο, τον
Άμμωνα και τον Ιωάννη, τον ανεψιό του Δρακοντίου. Ενώ ήταν πάντοτε εγκρατής και
σκληραγωγημένος, είχε υγεία ακμαία και στη ζωή του δεν αρρώστησε καθόλου.Λένε
και τούτο για τον μακάριο Παμβώ: Ενώ ήταν πολύ μελετημένος και γνώριζε καλά την
Αγία Γραφή, δεν έδινε ποτέ παρευθύς απάντησι, όταν τύχαινε να του ζητήσουν την
εξήγησι κάποιου γραφικού ρητού.
- Αφήστε με να
σκεφθώ πρώτα, έλεγε. Περνούσαν πολλές εβδομάδες προτού δώσει απόκρισι. Έτσι οι
ερμηνείες που έκανε με τόση περίσκεψι ήταν γεμάτες σοφία, που του χάριζε το
Άγιον Πνεύμα. Οι Αδελφοί τις δέχονταν με πολλή ευλάβεια σαν να είχαν βγη από το
στόμα του Θεού.
Ο όσιος Παμβώ πριν
κοιμηθεί ακτινοβολούσε σαν βασιλιάς πάνω σε χρυσό θρόνο και δεν μπορούσαν να
τον αντικρύσουν. Το σώμα του είχε ήδη τη δόξα της βασιλείας του Θεού. Όταν
επρόκειτο να φύγει από το μάταιο κόσμο ο Όσιος Παμβώ, διηγείται ο Παλλάδιος,
βεβαίωνε τους συνασκητές του, πως, αφ' ότου έγινε Μοναχός, δεν έμειναν ούτε μία
ημέρα χωρίς εργασία, ούτε ψωμί έφαγε ποτέ δωρεάν.Ο θάνατος του υπήρξε όχι μόνο
ήσυχος και ανώδυνος, αλλά και ευχάριστος, προς τον ουράνιο Πατέρα. Τον κήδευσαν
τα πνευματικά του παιδιά, δοξολογώντας τον Θεό, που τους αξίωσε να διδαχτούν
από τον μεγάλο αυτό ασκητή.
proskynitis
